Nie samym blogowaniem bloger żyje

Miałam dziś wenę na pisanie. Tekst na nowy post już od kilku dni błąkał się po głowie. Brakowało tylko zdjęć. Wstałam trochę wcześniej niż zwykle z zamiarem napisania kilku akapitów. Poranna kawa, przeglądanie wiadomości, zaprzyjaźnionych blogów i innych fejsbuków jakoś trochę się przeciągnęło. Nic to, dzień dziś luźniejszy, w pracy krótko, Amelia ma zajęcia pozalekcyjne, będę mieć trochę czasu na pisanie po południu. Wychodząc z pracy, stwierdziłam, że skoro już jestem w centrum, zrobię fotki potrzebne do posta. Godzina przedpołudniowa, tłumów nie ma. Słońca też nie ma. Szarówa i dosyć mocno wieje. Kaptur ochroni przed wiatrem ale warunki dosyć kiepskie nawet jak dla fotografa amatora. Może się przejaśni... 

Nie przejaśniło się. Kiedy po 2 godzinach wracam do domu z aparatem pełnym zdjęć, wychodzi słońce.. no nie.. teraz??? 

Popijając gorącą herbatę, wrzucam zdjęcia do komputera. Jest gorzej niż sądziłam. Zmarnowałam ponad 2 godziny, przemarzłam i nie mam zdjęć do posta, którego miałam właśnie pisać. Pora odebrać Amelię z zajęć. Przyjrzę się temu jeszcze raz, potem. Może da się coś wybrać, poprawić w programie graficznym.

Poprawione w ogólnodostępnym programie graficznym

Potem..

po obiedzie, po pogaduszkach o szkole, po spacerze z psem, po zakupach.. Amelia siada do lekcji a ja do posta. Ale najpierw jeszcze raz te nieszczęsne zdjęcia. Jak zwykle zrobiłam za dużo i większość nie na temat. Te, które potrzebuję, trzeba trochę rozjaśnić.. Niebo wygląda tak ponuro, jakby za chwilę miało lunąć. Miałam szczęście, że nie padało.

   

"Mamooo... jest coś słodkiego? A zrobisz te ciasteczka francuskie z jabłuszkiem?"

   

W międzyczasie..

   

"A rzodkiewka to jakie "rz"?" 

"Co to są szczuplaki?" 

"Co? pokaż, gdzie to jest napisane.. aaa.. szczupaki to ryby. 

Przeczytaj ten tekst jeszcze raz".

"Daj ćwiczenia, sprawdzę... ale 5 piszemy w drugą stronę. 

OK, jeśli to wszystko, to pakuj się na jutro."

"Mogę ciasteczko? a czemu takie rozlazłe?"  

"A pies co chce..? Aaa no tak.. pora na spacer."

Ulewa. Pies wyrywa do domu, że ledwo mogę smycz utrzymać. Zdejmuję przemoczone ubranie a pies wskakuje na Amelii łóżko i radośnie tarza się w pościeli..

Potem..

telefoniczna pogawędka z Mamą (dłuuuuga, ma darmowe), kolacja, kąpiel, wieczorne czytanie..

Co to ja robiłam.. 
A tak, zdjęcia już mam.. Trochę późno ale przynajmniej zacznę pisać... 

Jakoś opornie idzie.. może jutro rano będę miała lepszą wenę jak porządnie się wyśpię?

Dobranoc Państwu!

"Mamoo...śpisz? głodna jestem."